• Tłumacz języka migowego
Ratownictwo i ochrona ludności Tomasz Sawicki

Komin pod lupą

27 Marca 2017

Często bagatelizowana jest rola kominów i instalacji spalinowych. Zwłaszcza zaś ich wpływ na prawidłowe działanie urządzeń grzewczych, a co najistotniejsze - bezpieczeństwo użytkowników.Komin pod lupą

Kominy źle zaprojektowane, wykonane z niewłaściwych materiałów i pozbawione remontów są przyczyną tragedii. Każdego roku wielu ludzi ulega zatruciu tlenkiem węgla, a straty spowodowane pożarami budynków i zabudowań szacowane są w dziesiątkach milionów złotych. Nagminne jest użytkowanie kominów bez odbiorów kominiarskich oraz lekceważenie obowiązku okresowych przeglądów i czyszczenia instalacji spalinowych lub samowolne dokonywanie w nich zmian i przeróbek.

Komin

Komin to integralna część budowli albo konstrukcja wolnostojąca (murowana, betonowa, metalowa bądź inna). Zawiera jeden lub więcej pionowych przewodów służących do odprowadzenia z pomieszczenia powietrza lub spalin z urządzenia grzewczego. Podstawowym zadaniem komina jest zapewnienie skutecznego i bezpiecznego odprowadzenia spalin (lub zużytego powietrza) na zewnątrz budynku. Zgodnie z normą PN-EN 1443 Kominy. Wymagania ogólne kominem nazywana jest „konstrukcja składająca się z warstwy lub kilku warstw zawierających w sobie kanał spalinowy”. Ponadto tworzy go przewód połączeniowy, tzw. czopuch lub łącznik, a także nasada zainstalowana na wylocie. Natomiast system kominowy to „komin zmontowany z odpowiednich części dostarczonych albo określonych przez jednego producenta, który obejmuje gwarancją cały komin”.

  • Systemy kominowe i spalinowe można sklasyfikować według różnych kryteriów. Ze względu na konstrukcję kominy dzielimy na:
    • wielowarstwowe - wewnętrzna warstwa jest betonowa, zewnętrzna to ochronny płaszcz stalowy, a w środku znajduje się izolacja cieplna,
    • jednowarstwowe, o złożonej konstrukcji - kominy takie stosuje się np. w ciepłowniach lub elektrociepłowniach wyposażonych w kilka kotłów o dużej mocy cieplnej. Składają się one z betonowej obudowy o dużej średnicy, wewnątrz której znajdują się kominy wielowarstwowe odprowadzające spaliny oddzielnie z każdego kotła,
    • kominy wbudowane - kominy wewnątrz budynków, dawniej wykonywało się je z cegły ceramicznej pełnej lub szamotowej, a obecnie ze stali szlachetnej.
  • Biorąc pod uwagę funkcję, możemy wyodrębnić kominy:
    • dymowe - służące do odprowadzenia spalin z palenisk opalanych paliwem stałym (spaliny zawierają poza tlenkami gazowymi również pyły i sadzę oraz niewielkie ilości pary wodnej),
    • spalinowe - odprowadzające spaliny z palenisk gazowych i opalanych paliwami płynnymi, które poza tlenkami azotu i węgla, rzadziej siarki, zawierają bardzo dużo pary wodnej,
    • wentylacyjne (nawiewno-wywiewne) - służące do dostarczania niezbędnej ilości powietrza koniecznego w procesie spalania oraz wymiany zużytego powietrza w pomieszczeniu.
  • Ze względu na charakter pracy rozróżniamy kominy:
    • mokre - niskotemperaturowe gazowe kotły c.o., kotły kondensacyjne, w których temperatura spalin wynosi 80-160°C,
    • suche - kominy od palenisk na paliwo stałe, w których temperatura spalin wyższa jest niż 160°C,
    • kominy pracujące w nadciśnieniu - gdy ciśnienie wewnątrz komina jest wyższe od zewnętrznego (atmosferycznego); są to kominy od palenisk z palnikami nadmuchowymi lub kominy ze wspomaganiem mechanicznym za pomocą wentylatorów ssących lub nadmuchowych.

Kominy klasyfikujemy też ze względu na lokalizację w budynku, jako zewnętrzne - dostawione do ściany zewnętrznej lub wolnostojące oraz wewnętrzne - umieszczone najczęściej w wewnętrznych ścianach budynku.

Wymagania

Komin powinien spełniać wymogi zawarte w Polskich Normach dotyczących wymagań technicznych dla przewodów kominowych oraz projektowania kominów. Rozmiary przewodów określone są w rozporządzeniu ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU nr 75, poz. 690).

Przewód kominowy musi znajdować się w takim miejscu, aby czopuch, czyli odcinek łączący piec z kominem, był jak najkrótszy i dostosowany do warunków pracy danego urządzenia. Długość czopucha nie może przekraczać ¼ efektywnej wysokości komina (w przypadku kominów dymowych i spalinowych to odległość mierzona od paleniska aż do wylotu komina). Minimalny spadek powinien wynosić 5% w kierunku kotła, a długość przewodu odchylonego od pionu dla urządzeń gazowych nie może być większa niż 2 m.

Przewód kominowy winien być prowadzony pionowo, a jego przekrój jednakowy na całej długości. Dopuszcza się odchylenie komina w kierunku pionowym nie więcej niż 30°, z zastosowaniem w części skośnej otworu rewizyjnego. Przekrój przewodów kominowych może przyjmować kształt koła, owalu, kwadratu lub prostokąta.

Przekrój lub średnica komina nie może być mniejsza od średnicy wylotu spalin z kotła. W przypadku zamiany paliwa stałego na płynne (lub odwrotnie) należy dostosować przekrój komina do nowych warunków pracy. Przekrój lub średnica murowanych przewodów kominowych spalinowych o ciągu naturalnym powinny wynosić co najmniej 0,14 m, a przy zastosowaniu stalowych wkładów kominowych co najmniej 0,12 m.

Kotły grzewcze na paliwa stałe oraz kominki z otwartym paleniskiem (lub zamkniętym wkładem kominkowym o wielkości otworu paleniskowego kominka do 0,25 m2) mogą być przyłączone tylko do własnego, samodzielnego przewodu kominowego dymowego, mającego co najmniej wymiar 0,14 × 0,14 m lub średnicę 0,15 m. W przypadku kominków o większym otworze paleniskowym - co najmniej 0,14 × 0,27 lub średnicę 0,18 m. W większych przewodach o przekroju prostokątnym stosunek wymiarów boków powinien wynosić 3:2

Przewody spalinowe i dymowe muszą być wyposażone w zamykane szczelne otwory wycierowe lub rewizyjne, a jeśli występują spaliny mokre, także w układ odprowadzenia skroplin. Otwór rewizyjny należy umieścić poniżej podłączenia czopucha, w odległości 0,3 m od podłogi, w łatwo dostępnym miejscu.

Kominy w zewnętrznych ścianach budynku oraz kominy znajdujące się na zewnątrz budynku muszą być izolowane termicznie. Także przedłużenia kominów (metalowe) ponad dach bezwzględnie powinny być ocieplane. Nieocieplane części kominów mogą występować jedynie w wewnętrznych ścianach budynku przylegającego do pomieszczeń ogrzewanych.

Wyloty kominów należy wyposażyć w nasady kominowe, jeżeli wynika to z położenia w określonej strefie wiatrowej i lokalnych warunków topograficznych.

Wszelkie materiały, z których wykonuje się przewody kominowe, muszą mieć dopuszczenia do stosowania dla danego typu paliwa. Powinny być zgodne z Polską Normą lub mieć oznakowanie CE wraz z ważną deklaracją zgodności lub też ważną aprobatę techniczną.

Statystyka pożarowa

Używanie drewna i materiałów drewnopochodnych do opalania pieców i kominków powoduje większe zagrożenie pożarowe. Prowadzone przez KG PSP statystyki wskazują, że liczba pożarów, których przyczyną były wady lub nieprawidłowa eksploatacja urządzeń grzewczych na paliwo stałe, ciekłe i gazowe, wzrosła z prawie 9 tys. w 2011 r. do ponad 15 tys. w roku 2016 (o 66%). Ponad 90% pożarów powstałych od urządzeń grzewczych związane jest ze stosowaniem w nich paliwa stałego (podstawowym paliwem w Polsce jest węgiel kamienny).

Pożary spowodowane wadami lub nieprawidłową eksploatacją urządzeń grzewczych na paliwo stałe, ciekłe i gazowe w latach 2011-2016
Rok Wady urządzeń grzewczych na paliwa stałe Wady urządzeń grzewczych na paliwa ciekłe i gazowe Nieprawidłowa eksploatacja urządzeń grzewczych na paliwa stałe Nieprawidłowa eksploatacja urządzeń grzewczych na paliwa ciekłe i gazowe Razem
2016 2 711 333 11 555 541 15 140
2015 2 321 266 9 509 512 12 608
2014 2 180 330 7 944 460 10 914
2013 2 320 292 7 462 425 10 499
2012 2 586 327 6 989 442 10 344
2011 2 151 292 6 108 431 8 982

źródło: opracowanie własne na podstawie danych statystycznych KG PSP

Pożary spowodowane przez wady i nieprawidłową eksploatację urządzeń grzewczych, w których zostali poszkodowani ludzie, to około 14%.

Bezpieczeństwo pożarowe

Użytkowanie komina wymaga spełnienia określonych warunków. Musi być on wybudowany i eksploatowany zgodnie z przepisami prawa budowlanego i przepisami przeciwpożarowymi. Szczegółowe regulacje znajdują się w rozporządzeniu ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU nr 75, poz. 690) oraz w PN-EN 1443 Kominy. Wymagania ogólne. Oto kilka z nich.

  • Przewody spalinowe i dymowe powinny być wykonane z wyrobów niepalnych.
  • Przewody lub obudowa przewodów spalinowych i dymowych powinny spełniać wymagania normy dotyczące badań ogniowych małych kominów.
  • Instalowanie w garażu studzienek rewizyjnych, urządzeń i przewodów gazowych, z zastrzeżeniem § 164 ust. 6 ww. rozporządzenia, oraz umieszczanie otworów od palenisk lub otworów rewizyjnych przeznaczonych do czyszczenia kanałów dymowych, spalinowych i wentylacyjnych jest zabronione.
  • Komin powinien być odporny na działanie pożaru sadzy.
  • Przewody spalinowe i dymowe powinny być oddalone od łatwo zapalnych, nieosłoniętych części konstrukcyjnych budynku co najmniej o 0,3 m, a od osłoniętych okładziną z tynku o grubości 25 mm na siatce albo równorzędną okładziną - co najmniej 0,15 m.

Ze względu na złożony i skomplikowany charakter funkcji, jakie pełnią kominy, w tym zapewnienie bezpieczeństwa ludziom, należy je poddawać okresowej kontroli i konserwacji zgodnie z § 34 rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych i administracji z 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (DzU z 2010 r. nr 109, poz. 719) oraz art. 62 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (DzU z 2016 r. poz. 290, 961, 1165, 1250). Należy podkreślić, że czynności te powinny być wykonywane przez wykwalifikowanych kominiarzy.

Pożary kominowe

Najczęstsze przyczyny pożarów, których źródło umiejscowione jest w przewodach kominowych, stanowią wady konstrukcyjne kominów oraz nagromadzenie się sadzy. Podczas eksploatacji przewodów kominowych może dochodzić do odkładania się w nich zanieczyszczeń, m.in. osadów sadz powstałych w wyniku spalania paliw. Sadza przyjmuje wiele różnych postaci - od sadzy płatkowej, pylistej (fot. 1), przez smolistą, po najgorszy z jej rodzajów, tzw. sadzę szklistą (fot. 2). Nieprawidłowa eksploatacja przewodów kominowych lub ich wady mogą prowadzić do wydostawania się iskier z komina lub zapalenia się sadzy.

Zapalenie się sadzy może nastąpić na skutek braku systematycznego czyszczenia przewodów kominowych oraz stosowania niewłaściwego paliwa, w tym o dużej wilgotności. Mogą zainicjować je iskry wydobywające się z paleniska lub intensywny (długi) płomień wywołany paleniem np. tektury, gałęzi z igliwiem itp. Ponadto temperatura spalin może osiągać nawet 1000-1200°C, co powoduje szybkie nagrzewanie przewodu kominowego, a więc powstaje ryzyko zapalenia przyległych do niego konstrukcji palnych (fot. 3). Iskry lub palące się cząstki porywane są do góry i mogą w znacznej odległości od miejsca ich emisji doprowadzić do pojawienia się kolejnych ognisk pożaru. Towarzyszące pożarowi sadzy mikroeksplozje mogą zaś skutkować zniszczeniem struktury konstrukcyjnej komina.

Nagły wzrost temperatury wewnątrz komina może doprowadzić do jego pękania, ulatniania się tlenku węgla, a także wydobywania płomieni przez otwory powstałe bądź już istniejące, w postaci wyczystek i rewizji. Innymi, „niepożarowymi” przyczynami ulatniania się tlenku węgla są najczęściej wady konstrukcyjne kominów lub nieprawidłowo działający system kominowy odprowadzający spaliny. Obecność tlenku węgla w pomieszczeniach najczęściej wynika z niedrożności przewodów kominowych, nieszczelności przewodów kominowych lub uszkodzeń rur łącznikowych.

Zapalenie palnej konstrukcji dachu czy ścian może być spowodowane nieszczelnością komina (fot. 4), jego niewłaściwym wykonaniem oraz brakiem respektowania przepisów dotyczących odległości palnych elementów konstrukcyjnych od komina (fot. 5). Analiza wybranych pożarów wykazała dość częste przypadki styku kominów z palnymi konstrukcjami budynków (belkami stropowymi lub drewnianymi elementami konstrukcji dachów). 

Tomasz Sawicki jest biegłym sądowym z zakresu pożarnictwa

Przykłady pożarów

Pożar budynku jednorodzinnego spowodowany został niesprawnością układu grzewczo-kominowego. Komin, od którego powstał pożar, został pierwotnie wykonany jako dwukanałowy i poprowadzony w wewnętrznej ścianie nośnej. Przechodził przez piwnicę, parter, pierwsze piętro i poddasze. Wylot tylko jednego kanału wyprowadzono ponad dach, a drugi, nieużytkowany, nakryto dachem. Przyległe od obmurówki kanału drewno było w tym miejscu szczególnie narażone na spróchnienie z powodu zaciągania wilgotnego powietrza z piwnicy. Powstałe próchno tworzyło dobre środowisko dla zainicjowania tlenia iskrą z komina. Do wydostania się iskier do nieczynnego kanału doszło w wyniku uszkodzenia przegrody rozdzielającej użytkowany i nieużytkowany kanał. Było ono niemożliwe do zauważenia z zewnątrz obudowy komina.

W innym pożarze miejsce powstania pożaru usytuowane było na poziomie piwnicy, w bezpośredniej bliskości klatki schodowej. Świadczyły o tym wypalenia powstałe w obrębie klatki schodowej. Następnie pożar rozprzestrzenił się poprzez elementy palne na poddasze. Przyczyną pożaru był nieszczelny przewód dymowy (komin), do którego przylegały drewniane elementy konstrukcyjne budynku - belki stropowe pomiędzy pierwszym piętrem i użytkowym poddaszem. Na skutek szczeliny w obmurzu komina przepalona została belka stropowa. W tym właśnie miejscu doszło do zainicjowania pożaru. Następnie pożar przeniósł się na drewnianą klatkę schodową i palną konstrukcję dachu. Obmurze komina miało wiele ubytków w otynkowaniu i nosiło ślady okopcenia dymem wydobywającym się z przewodów dymowych. Na skutek pożaru zniszczeniu uległa częściowo więźba dachowa i przykrycie dachu, a także całe poddasze, klatka schodowa wraz z drewnianymi schodami, pomieszczenia piwniczne w obrębie klatki schodowej oraz drzwi do mieszkań.

Literatura

  1. J. Budzynowski, Komin - rzecz nie taka prosta, „Magazyn Instalatora” 1999, nr 4.

  2. Dane statystyczne KG PSP, źródło: www.kgpsp.gov.pl, wejście: 01.02.2017.

  3. K. Drożdżoł. Zapewnienie bezpieczeństwa w systemach odprowadzenia spalin w budownictwie mieszkaniowym, „Bezpieczeństwo i Technika Pożarnicza” 2016, tom 41.

  4. Informator ogólnobudowlany - budowa kominów, źródło: www.schiedel.pl.

  5. T. Jopek, Pożary kominowe, „Przegląd Pożarniczy” 2015, nr 10.

  6. P. Lipa, Ucieczka spalin, „ABC Magazynu Instalatora” 2007, nr 12.

  7. Stowarzyszenie Kominy Polskie, Bezpieczny dobór, „Budowlaniec” 2008, nr 4-5.

Tomasz Sawicki
fot. Tomasz Sawicki

Pamiętajmy o bezpiecznej eksploatacji urządzeń grzewczych:

  • terminowym i dokładnym czyszczenia kominów (nie należy przeprowadzać go samodzielnie), dzięki czemu nie dochodzi do nagromadzenia się w nich sadzy, która może się zapalić,
  • stosowaniu odpowiedniego rodzaju opału do danego rodzaju pieca,
  • stosowaniu zaleceń producenta i instalatora urządzenia grzewczego,
  • niepodłączaniu do wspólnego przewodu kominowego pieców na różne paliwa,
  • niedokonywaniu przeróbek, napraw czy konserwacji przewodów kominowych przez niewykwalifikowane osoby,
  • nieudrażnianiu przewodów kominowych cieczami palnymi (wypalanie sadzy),
  • nieużytkowaniu komina, który uległ destrukcji z powodu długiej eksploatacji, warunków atmosferycznych,
  • braku ocieplenia lub braku konserwacji.

Podpisy do fotofrafiami: 

1, 2 Sadza przyjmuje wiele różnych postaci - od sadzy płatkowej, pylistej (fot. 1), przez smolistą, po najgorszy z jej rodzajów, tzw. sadzę szklistą (fot. 2)
3 Temperatura spalin może osiągać nawet 1000-1200°C, co powoduje szybkie nagrzewanie przewodu kominowego. Powstaje ryzyko zapalenia przyległych do niego konstrukcji palnych
4, 5 Zapalenie palnej konstrukcji dachu czy ścian może być spowodowane np. nieszczelnością komina (fot. 4) bądź brakiem respektowania przepisów dotyczących odległości palnych elementów konstrukcyjnych od komina (fot. 5)

{gallery}galeria/03-17/kopmin{/gallery}

marzec 2017

Tomasz Sawicki Tomasz Sawicki
do góry